29 listopada 2018 12:23 | Aktualnosci przedszkolne

List do rodziców XII tydzień- PUCHATKI

Tydzień 11. Zwierzęta domowe

Drodzy Rodzice!

Tematem minionego tygodnia były zwierzęta domowe. Poznawaliśmy piosenki o zwierzętach: Uciekaj, myszko, Piesek Tereski (sł. i muz. J. Bernat), Pan weterynarz (sł. A. Wacławski, K. Bayer, muz. K. Bayer) i Jadą, jadą misie oraz wiersze Ala i As według opracowania M. Bogdanowicz i Przyjaciel M. Terlikowskiej. Słuchaliśmy opowiadań o kotach i psach. Dzieci próbowały opisywać wygląd psa i rozwijały wyobraźnię, zastanawiając się, co by do nich powiedział, gdyby potrafił mówić. Dowiedziały się, że w kontaktach ze zwierzętami trzeba zachować ostrożność i przestrzegać zasad higieny. Przez krótki czas opiekowaliśmy się kotkiem u nas w sali. Stworzyliśmy kodeks dobrego opiekuna zwierząt: dzieci poznały słowo opiekun, rozmawialiśmy o pracy weterynarza oraz o tym, jak należy zajmować się psem. Przypomnieliśmy sobie, jakie dźwięki wydają zwierzęta domowe.

Ćwiczyliśmy liczenie i rozpoznawanie wielkości. Rozmawialiśmy o smutku i o tym, że w jego pokonaniu może czasem pomóc pluszowy miś. Próbowaliśmy modyfikować natężenie swojego głosu (cicho, głośno, coraz ciszej, coraz głośniej) i intonacji (wesoło, smutno, ze złością).

Jeśli dziecko ma w domu zwierzę, może się zdarzyć, że pupil odejdzie. Często jest to dla malucha pierwsze zetknięcie ze śmiercią. W takiej sytuacji trzeba powiedzieć dziecku prawdę w zrozumiały dla niego sposób i odpowiedzieć na ewentualne pytania. Lepiej nie udawać, że nic się nie wydarzyło, nie mówić, że chomik uciekł, przeprowadził się, czy że ktoś go ukradł, i nie zamieniać ukradkiem na nowego. Dziecko wyczuwa emocje – może wyczuć kłamstwo i smutek, jeśli rodzice  również byli przywiązani do zwierzęcia i przeżywają stratę. Jeżeli w jakiś sposób dowie się prawdy, może poczuć się oszukane i stracić zaufanie do dorosłych. Dobrze jest otwarcie powiedzieć maluchowi o swoich uczuciach, dzięki temu może on się nauczyć, że odczuwanie emocji jest w porządku, a płacz pomaga w poradzeniu sobie z nimi. Dziecko będzie prawdopodobnie potrzebować wsparcia – przytulenia, wysłuchania albo po prostu bycia przy nim. Każde dziecko jest inne: to, że maluch nie płacze, nie oznacza, że nie przeżywa rozstania z ukochanym zwierzakiem. Trzeba dziecko zapewnić, że nie jest winne tej śmierci – może mieć poczucie winy, bo na przykład złościło się na kotka, kiedy ten je podrapał. Można w jakiś sposób uczcić pamięć zwierzaka, na przykład tworząc album ze zdjęciami czy chowając do pudełka jego ulubione zabawki.

Kiedy dziecko po raz pierwszy styka się ze śmiercią, może zacząć się zastanawiać, czy ono lub rodzice też umrą. Nie wolno go okłamywać, trzeba powiedzieć, że każdy kiedyś umrze, ale ludzie żyją zazwyczaj na tyle długo, że stają się babciami lub dziadkami. Być może dziecko będzie chciało porozmawiać o tym, co dzieje się po śmierci. W zależności od światopoglądu można opowiedzieć, w co się wierzy lub po prostu odpowiedzieć „Nie wiem”. Warto też zapytać malucha, co on o tym sądzi. W sytuacji straty najważniejsze jest, by pamiętać, że każdy jest inny, i pozwolić dziecku na przeżywanie jej w taki sposób, jakiego potrzebuje.